vorstúfur

eins og blóm
að vori
sólin gefur mér
það líf
er veturinn
af mér tók

eins og sandur
sahara
þyrstir mig
í hitann
er hjartalag
þitt
um mína hugsun
hertekur

tekur svo vorið
viðkvæma
létt í fang
og
það gæli ég við
með brosinu
og taktinum
er lífið mig
blessaði með

taug

Hugurinn teflir
fram tugþrautar
lausnum
við vandamálum
valdra hugmynda

Orð án hljóða
stafir á blaði
hvítu

tjáning á
hugmynd
í huga
og hreyfingu
andanns

svo anda ég frá mér!

A Glory Story

I don't have that kind of story
Full of happiness and glory
I would like to tell you what I had
But I know, it would make you feel sad

Imagine being trapped in a cage
Instead of laughter, filled of rage
I wasn't there, nowhere not even here
Instead I thought about something in me to tear

It's like your mind is discriminated
Being shown and demonstrated
I could say to myself that I really want more
But it would sound like a cheap metaphor
I want to stand up and say to you all
But I am blind and I am facing the wall

We can't control it
But it is really something
And that's what destiny is

Var að skoða eitthvað gamalt dót, ég var greinilega reiður unglingur á sínum tíma! Gott að maður hefur eitthvað þróast og róast með tímanum:) En gaman að segja frá því að þetta var eitt fyrsta ljóðið mitt á ensku!

saltbragð

vorið kitlar mig
og ég hlæ svo innilega
veðrið horfir á mig
og ég horfi til baka

ég dansa við sólina
svo hverf ég í skýin
ég sameinast dropunum
í rigningunni

ég féll til jarðar
en ég finn ekki til
ég er dropinn í auga þínu
ég er tárið þitt
&
ég er saltið í sjónum

heiðarleiki

Fögur er fjöður
í fuglsins hatti
frábrugðin hver
frá hvor annarri

Þytur þagnarinnar
þolimóður syngur
þögul sagan
hver sannarri

Munur megins
á mannsins mætti
Hvers er hann megnugur,
er hann hætti?

Líkamlegar sálarflækjur
sorgar og sársauka
syrgjum einfaldleikann,
mér til lífsauka!

Mar-grét

Þögul og þögnuð tárin
hafið grét og perlan fæddist
úr sorg fæðist gleði
og fegurðin brosir breitt

Í árdagsroða
fæðist sólin á ný
og gefur okkur tækifæri
á að sjá og trúa

Á örlaganna leið
sjáum við myndir
af spurningum
svo teiknum við svörin
í sandinn og skýin
og vonum að vindurinn
hvísli svarinu til mín
og hjartað viti

að allt er hægt!!!

ástandið

Vindur hvæsir með hvassri tungu
í grimmum gaddi, þau öll sungu
orðaslagur í öllu sínu veldi
um jarðar kviku í ísins eldi

Rökkurveggir rjóðrar nætur
rugga deginum í djúpann drunga
vonin er hér og draumurinn sætur
blindaður af vindsins þunga

Afmælisljóðið, til allra afmælisbarna, alla daga.

Taumlaus, tindrandi
Táknrænn og töfrandi
Teljandi tímanns ár

Fögur, flæðandi
fagnandi og fræðandi
fljúga þau árin hjá

Dagar og vikur
mánuðir og ár
tækifærin öll til að brosa

Sólin og tunglið
stjörnurnar og skýin
til staðar í dag fyrir þig

Til hamingju með afmælið
þá og nú
og afmælin öll
sem ókomin eru enn.

tveir hvítir svanir

tveir hvítir svanir
fljúga saman á brott
tveir hvítir svanir
fljúga burtu um nótt

veður og vindar
fjarlægðir og fól
lognið og stormurinn
gleðin og sól

tveir hvítir svanir
fljúga saman á brott
tveir hvítir svanir
fljúga burtu um nótt

Alfonso

Lygni aftur augunum
þegar komið er að
fallinu
frá fræinu

Blómið svo viðkvæmt
veður og vindar
fyrir öllu og engu
skin og skúrir
sól og logn
sem ber við
sólarupprás
og sólsetrið bleika

Svefn
langþráður friður
frá skarkala
skynlausra
Friður
og fallegu augun
með skilning í hjarta
sem fáir skildu

Með þökk í hjarta
með ást og virðingu
í lófa, í þófa
þolimæði og trú
óendanlega von
Hann veit og skilur
Takk hann segir
árin öll og lífið
og gjöfina sem
enginn gaf betur

Lygnir aftur augunum
leggur
sál við sál
og tekst á við
seinasta ferðalagið

Takk við segjum
fyrir brúnu augun
sem við aldrei
gleymum.

Alfonso

23.11.1999
07.09.2007