Alfonso

Lygni aftur augunum
þegar komið er að
fallinu
frá fræinu

Blómið svo viðkvæmt
veður og vindar
fyrir öllu og engu
skin og skúrir
sól og logn
sem ber við
sólarupprás
og sólsetrið bleika

Svefn
langþráður friður
frá skarkala
skynlausra
Friður
og fallegu augun
með skilning í hjarta
sem fáir skildu

Með þökk í hjarta
með ást og virðingu
í lófa, í þófa
þolimæði og trú
óendanlega von
Hann veit og skilur
Takk hann segir
árin öll og lífið
og gjöfina sem
enginn gaf betur

Lygnir aftur augunum
leggur
sál við sál
og tekst á við
seinasta ferðalagið

Takk við segjum
fyrir brúnu augun
sem við aldrei
gleymum.

Alfonso

23.11.1999
07.09.2007

Athugasemdir

[Berglind (IP-tala skráð) 14.2.2008 kl. 17:06]

Takk Steinunn, ótrúlega fallegt hjá þér. Sit hér með tárin í augunum, þykir rosalega vænt um þetta. Knús og kossar Berglind systir.

[Steinunn Camilla, 14.2.2008 kl. 18:51]

Ætlaði að vera búin að láta þig fá ljóðið fyrir löngu, var bara ekki búin að setja endapunktinn á það, var aldrei alveg nógu sátt, þannig yndislegt að það náðist:*

knús frá lillu syss

[Lárus Gabríel Guðmundsson, 14.2.2008 kl. 22:25]

Vá, virkilega flott skrifað !

[kristjana Ólafsdótir (IP-tala skráð) 14.2.2008 kl. 23:25]

Virkilega yndislegt og fallegt, maður sér bara Alfonso fyrir sér, á hlaupum á Borgum að leika við hina hundana, o, hvað maður saknar hans. Knús og kossar frá mömmu og hinum voffunum.  

[Sigurlaug B. Gröndal, 17.2.2008 kl. 22:23]

Mikið er þetta fallegt ljóð. Þú kemst svo fallega að orði um tryggasta vininn. Ég veit ekki hver Alfonso var, en get mér þess til að hann hafi verið besti vinurinn á heimilinu, heimilishundurinn. Þetta er yndisleg kveðja. Þú ert alveg frábær Steinunn að koma að orðum um svo hárfínar tilfinningar. Það kemur svo vel fram í mörgum ljóðunum þínum. Haltu áfram á þesari braut.