Morguninn

Tunglið gælir við morguninn
kveður og hneigir sig
um leið
og sólin á í hatrömmu stríði
við síðustu daggardropa næturinnar

Dimman hylur sólina um stund
eins og blindum er hulin sýn
sem ekkert annað þekkir

Svartasta myrkrið,
sem kemur alltaf fyrst í mark
fellur fyrir
björtustu birtunni

Við fögnum öll
því nýja
því bjarta
því hlýja
Við fögnum öll
deginum
og kveðjum nóttina

brosandi.

Athugasemdir

[Heiða Þórðar, 23.11.2008 kl. 17:14]