lífsins göngutúr

Geng hlið við hlið við lífið sjálft
hef leitað af lífinu
Ég bíð bara eftir því að rekast á það.
Ég get ekki beðið eftir því,
að sjá það, snerta það,
Hvernig veit ég að það er lífið…

Ég held að ég viti það ekki
í raun
Ég held að enginn viti það
Ég held að vid rekumst á lífið
í lífsins göngu á mót við lífsins þrár

Í draumum,
þá sé ég að lífið er ósnertanlegt
Lífið er ég
Það lifir í stoltri sálu manneskju
sem getur brosað og grátið
þar sem hamingjan ríkir að innan

Ósnertanlegt eins og ég
Því ég er bara einfalt lítið tár
í lífsins hafi af manneskjum
sem mynda lífsins keðju
sumir kalla það mannkyn

Athugasemdir

[Þórdís Bára Hannesdóttir, 4.10.2007 kl. 19:36]

Takk fyrir þetta fallega, heimspekilega ljóð. 

[Einar Bragi Bragason., 4.10.2007 kl. 23:50]

Þú ert alltaf að verða flóknari og flóknari persónuleiki.....töff

[Steinunn Camilla, 5.10.2007 kl. 01:41]

mín er ánægjan:)